اطلاعات مهندسی منتشر شده درباره ماهواره رصد که در واقع محصول یک پروژه دانشجویی در دانشگاه مالک اشتر بوده است٬ آنقدر ناچیز و مختصر بود که دانش فضایی را بر آن داشت تا با تکیه بر حدس و گمان و تجربه کارشناسان خود به کشف اسرار! این ماهواره کوچک بپردازد. شما را به خواندن این مقاله تحلیلی دعوت می‌کنیم.


دقایقی پس از آن که موتور قدرتمند موشک فضایی سفیر رصد غرش خود را آغاز کرد و دشت سمنان را به لرزه درآورد ایران صاحب نخستین ماهواره تصویربرداری خود در فضا شد تا امیدوار باشیم می‌توان سیاره زیبای زمین را این بار از چشم نازک بین ایرانی رویت کرد. سفیر رصد به نرمی و آهستگی و با وقار تمام سکوی پرتاب خود را ترک کرد، در حالی که دل‌های بسیاری همراه با او پر می‌کشیدند.

تاریخچه ساخت موشک‌های فضایی ایران با مظلومیت شهرهای بزرگ کشورمان در جنگ هشت ساله پیوند خورده است.

موشک باران تهران در زمان جنگ باعث شد تا دولتمردان زمانه نبرد به ساخت موشک‌های جنگی روی آورند. این‌چنین بود که با ورود اولین نمونه موشک‌های روسی کوچکی موسوم به اسکاد به ایران، دستور داده شد تا یکی از آنها علی‌رغم نیاز شدید به این سلاح در جایی در باغ‌های شیان شهر تهران اوراق شود تا از چگونگی عملکرد این سلاح پیشرفته زمان خود سر در آورده شود. خیلی زود نمونه ایرانی این موشک ساخته شد و بدین‌سان بود که شهاب، لغتی کهن و با معنی این بار برای ایرانیان مفهومی تازه در مقوله خواستن و توانستن پیدا کرد.
شهاب‌های ایرانی که روزگاری با روش مهندسی معکوس و به صورتی دقیق از روی یک نمونه خارجی ساخته شده بود، با دانش و تلاش مهندسان و دانشمندان ایرانی پیشرفت کرد و بهینه شد و به فناوری‌های روز دنیا مجهز گردید تا جایی که خود به محصولی متفاوت و پیشرفته و به مفهومی افتخارآفرین و نمونه‌ای برای صنعت ایرانی تبدیل شد.

روزگار گذشت و صلح هر چند از نوع قرن بیست و یکمی خود بر سرزمین آریایی ما ردای آرامش پوشاند. حالا دیگر زمانه دفاع و وحشت از بازی ناعادلانه نبود. حالا باید کاری می‌کردیم تا از شهاب ایرانی بهره‌برداری جدیدی می‌شد و این مهم محقق شد؛ زمانی که باز هم مهندسان ایرانی آستین همت بالا زدند و با تلفیق توانایی‌های خانواده نسل شهاب، موشکی فضایی ساختند که سفیر نامیده شد.

موشک سفیر به نظر می‌رسد از سر هم سوار کردن موشک بهینه شده و تغییر یافته شهاب ۳ به عنوان مرحله اول و مجموعه جدیدی از دو موتور کوچک به عنوان مرحله دوم ساخته شده باشد. این سازه ۲۲ متری همانند جد جنگی خود حدود یک متر و نیم قطر دارد. مجموعه موشک و محموله فضایی ارزشمند آن حدود ۲۶ تن وزن دارند که برای خانواده‌های موشک‌های فضایی وزن بسیار ناچیزی به حساب می‌آید. اما قطعا این آغاز کار است و ما چشم به آینده‌ای پیشرفته‌تر و قدرتمندتر در عرصه وسایل نقلیه فضایی ایرانی خواهیم داشت.

به نظر می‌رسد با توجه به خبرهایی که این روزها درباره احتمال از دست رفتن نقاط مداری ایران بر سر زبان‌ها افتاده است٬ هدف بلند مدت ایران٬ ساخت یک موشک فضایی قدرتمند است که بتواند حداقل دو تا سه تن محموله فضایی را در مدار پارکینگ٬ جایی در ارتفاع ۳۰۰ تا ۳۵۰ کیلومتری زمین قرار دهد. تنها در آن صورت خواهد بود که ایران می‌تواند به فرستادن یک ماهواره به مدار زمین‌ثابت (geo) فکر کند.